Zagubiona wiara

Stoi i czeka na stacji życia,

Prowadzi na wysokie szczyty.

Buduje z ruin niezwykłe zabytki,

Oświeca ciemne zaułki rozpaczy.

Jest jak ożywczy deszcz,

Daje ciepło w zimny dzień.

Zacięcie broni prawdy,

Chroni niewinnie hańbą okrytych.

Żyje głęboko w nas, 

To ciekawe

To ciekawe...

Jak paradoksalny jest świat.

Czarno-białe i kolorowe barwy się uzupełniają,

Rzeczy znikają, gdzie indziej się pojawiając.

Tkwimy tu nie wiadomo jak,

Błądzimy, jednocześnie odnajdując zapomniane ścieżki.

To ciekawe...

Jak świat nas przerasta.

Myślimy, że wiemy coraz więcej,

A pole naszej niewiedzy wciąż się powiększa.

Kąpiemy się w morzu życiowych szans

I boimy się wejść do kałuży prawdziwego szczęścia.

To ciekawe...