Zagubiona wiara

Stoi i czeka na stacji życia,

Prowadzi na wysokie szczyty.

Buduje z ruin niezwykłe zabytki,

Oświeca ciemne zaułki rozpaczy.

Jest jak ożywczy deszcz,

Daje ciepło w zimny dzień.

Zacięcie broni prawdy,

Chroni niewinnie hańbą okrytych.

Żyje głęboko w nas, 

To ciekawe

To ciekawe...

Jak paradoksalny jest świat.

Czarno-białe i kolorowe barwy się uzupełniają,

Rzeczy znikają, gdzie indziej się pojawiając.

Tkwimy tu nie wiadomo jak,

Błądzimy, jednocześnie odnajdując zapomniane ścieżki.

To ciekawe...

Jak świat nas przerasta.

Myślimy, że wiemy coraz więcej,

A pole naszej niewiedzy wciąż się powiększa.

Kąpiemy się w morzu życiowych szans

I boimy się wejść do kałuży prawdziwego szczęścia.

To ciekawe... 

Coś jeszcze jest

Wychodząc na ulicę widzimy świat.

Jaki on jest?

Każdego inny...

Często się zmienia.

Raz jest ponury,

Innym zaś groźny.

Milutki też być czasem potrafi.

Może patrząc przez okno ujrzymy coś nowego,

A obserwując znajdziemy skarb

Ukryty gdzieś wewnątrz?

Poradnik czy Nieporadnik?

Ostatnio dość często wydawane są książki, które mają na celu nas podbudować. Pojawiają się artykuły przypominające nam o tym, że powinniśmy spełniać swe marzenia, a radiowe programy zamieniają się w naszych doradców życiowych. I o ile z początku wydają się nam one bardzo pomocne, z czasem zaczyna nasuwać nam się pytanie: ,,Czy my naprawdę nie wiedzieliśmy o tym wszystkim wcześniej?”.

Gdzieś tam czeka

Czeka na nas wolność

W dalekich stronach świata.

Czeka na nas ukojenie

Tam, gdzie wzrok nie sięga.

Czeka na nas to, czego nie dostaliśmy tutaj,

Czeka na nas szczęście

Zgubione tak dawno.

Czeka...

Nie wiadomo gdzie,

Nikt nie odkrył tej planety.

Nie wiadomo gdzie

Każdy z nas otrzyma skarb.

Swój skarb, na który czeka...

Od lat.

Ludzie to my

Ślepo czekający na zmianę,

Głucho wzywający o pomoc,

Umierający w nadziei

Ludzie są wśród nas...

Wiecznie tkwiący w dziurze własnego życia,

Ciężko idący w górę,

Lekko marzący o cudzie

Ludzie są tak blisko...

Zarzuceni wielkością swoich trosk,

Wolno pędzący w wyścigu,

Wzajemnie odbierający sobie szczęście

Ludzie są tuż obok...

Chorzy z umartwiania,

Wyleczeni z rozsądku,

Doświadczeni z zatracania się w czasie i przestrzeni

Ludzie są nami...

Paulina Kaźmierczak 

Sięgnijmy dziś gwiazd

Chciałabym zauważyć

Choć na chwilę…

Pozostawić wszystko w tyle

Chciałabym wyjść

Nie mówiąc nic...

Dotknijmy dziś gwiazd

Latając wśród nieba granatu

Odurzajmy się tą chwilą

Niczym wonią cudownego kwiatu

Zamknijmy oczy

Wsłuchajmy się w głuchy krzyk ciszy

NM